Kryzys 16.08.1980

KRYZYS - 16 sierpnia 1980

16 sierpnia to data szczególna w historii strajku. Strajk, zainicjowany 14 sierpnia w Stoczni Gdańskiej, w założeniu miał być strajkiem solidarnościowym. Stocznia Gdańska miała reprezentować i wspomagać inne strajkujące zakłady Wybrzeża. Miała też je chronić. Jednak wybrany na przewodniczącego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej Lech Wałęsa, wbrew wcześniejszym uzgodnieniom i deklaracjom, podjął rozmowy z dyrektorem Stoczni i trzeciego dnia strajku, 16 sierpnia, podpisał porozumienie i ogłosił zakończenie strajku w Stoczni. Wywołało to ogromne zamieszanie wśród zakładów, które podjęły strajk licząc na ochronę ze strony największego na Wybrzeżu zakładu – Stoczni Gdańskiej. Wałęsa zadowolił się podwyżką płac i ochroną dla strajkujących w Gdańsku stoczniowców. Władze natychmiast nagłośniły sprawę zakończenia strajku i rozpoczęły akcję na rzecz wygaszania strajków w innych zakładach.
W Gdyni również wywołało to kryzys. Nieugięta postawa i zdecydowanie Kołodzieja pomogły utrzymać stoczniowców w Stoczni Komuny Paryskiej. Rozważano poważnie utworzenie centrum strajkowego w SKP wobec wycofania się Stoczni Gdańskiej. Kołodziej razem z Andrzejem Butkiewiczem opracowali „Program Stoczni Gdynia”, wzywający do strajku powszechnego, którego jednak nie rozpowszechnili od razu, zajęci utrzymaniem strajku. Przełomem okazała się zgoda księdza Hilarego Jastaka na odprawienie nazajutrz, w niedzielę 17 sierpnia, mszy świętej. Ogłoszono tę wiadomość natychmiast przez stoczniowy radiowęzeł. Potem przyszła informacja, że jednak Stocznia Gdańska strajkuje nadal, że jednak podjęła strajk solidarnościowy. Stoczniowcy zostali. Rozpoczęły się przygotowania do mszy św. 

Opracowanie: Danuta Sadowska